Onlar rahatı aramaz doğalı ararlar. Piknikçiler gibi her yere masa, sandalye, minder taşımazlar, bir ağaç gövdesi, düzgün bir taş ve genelde toprak en büyük konfordur doğaseverler için.
Katıkları; küçük bir sandviç, bir kaç domates, salatalık, ot, bir iki meyve, ufak atıştırmalıklar, vaz geçilmezleri termostaki sıcak sudur onu da keyifle paylaşırlar.
Zor bir zirvenin tepesinde, güzel bir şelalenin, masmavi bir göletin kenarında, rengarenk dağ çiçeklerinin arasındaki görüntülerini görenler onların şanslı olduklarını düşünürler evet çok şanslıdırlar ama oraya ne zorluklarla ulaşıldığını onlara katılmayan anlayamaz.
Doğa tutkunlarının hepsi aynı zamanda çok iyi birer çevrecidir, çevreye çöp atarken göremezsiniz, çöplerini üşenmeden şehirde bir çöp bidonunun yanına kadar taşırlar.
Çoğu zaman başkalarının çöplerini toplarken görürsünüz onları.
Zarar gelmez doğa sevdalısı ve dağcıdan ne insana ne diğer canlılara.
Dağda ve doğada diğer canlıları ev sahibi, kendilerini ise misafir olarak görür, mecbur kalmadıkça tehlikeli olanları da dahil rahatsız etmezler.
Dağ ve doğa tutkunlarını diğer insanlardan ayıran en önemli özellikleri içten saf dostluklarıdır.
Yiyeceklerini, bir yudum kalmış sularını paylaşırlar, zorda kaldığınızda yanı başınızda biterler, kolunuza girerler, yükünüzü alırlar, kendilerini sizin için çekinmeden tehlikeye atarlar ve asla da karşılık beklemezler.
Birbirini henüz görmüş insanların kırk yıllık dost muşçasına nasıl kaynaştığını içlerine girmeden yaydıkları pozitif enerjiyi hissetmeden anlayamazsınız.
Doğadaki her davranışları disiplin ve düzen içerisindedir.
Onlar; doğanın ruhu ve bedeni tedavi edici etkisinin farkına varmış olanlardır.
Bu sihirli etkiyi yaşamış birisini bir daha da doğadan koparamazsınız, çıkamadıkları zaman kendilerinde bir eksiklik varmış hissine kapılırlar.
Güzel ruhlu güzel insanlardır doğa tutkunları.
Alıntı.